لوودوپا یا مادوپار      تاریخ درج: 1397/3/9

 پارکینسون ابتدا به صورت خفیف ظاهر می­ شود و به­ تدریج شدیدتر میگردد. در سال های اولیه بیماری شخص، مدتها ممکن است بدون نیاز به دارو زندگیش را اداره کند، با تشدید بیماری کندی حرکات برای بیمار مسئله می شود. بیماری پارکینسون در سنین بالای 50 سال و گاهی در جوانها پدید می آید.

علائم بیماری پارکینسون در افراد مختلف متفاوت است. علائم اولیه آن ممکن است مخفی بوده و مشخص نشوند. علائم معمولاً از یک سمت بدن شروع می شوند و حتی بعد از تحت تاثیر قرار دادن هر دو طرف بدن وضعیت آنها در سمت اول بدتر باقی می ماند.  

از جمله علائم این بیماری لرزش، کند شدن حرکات، سفت شدن عضلات، اختلال در وضعیت و تعادل بدن، زوال حرکات غیرارادی مانند پلک زدن، لبخند زدن و تاب خوردن دست ها موقع راه رفتن، تغییر در گفتار و زوال عقل و بی نظمی فکری می باشد.

علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز شناخته نشده است اما ژنتیک، محرک های محیطی مثل قرار گرفتن در معرض مواد سمی و یا برخی ویروس ها، کمبود دوپامین (کمبود پیام رسان شیمیایی در مغز که در اثر مرگ یا اختلال برخی سلولهای خاص مغزی که دوپامین تولید می کنند ایجاد می شود.)، پایین بودن سطح نورپینفرین (اختلال در پایانه های عصبی) و وجود جسم لوی (دسته های غیرعادی پروتئین در مغز افراد مبتلا به پارکینسون می باشد)

لوودوپا به تنهایی و یا در ترکیب با کاربی برای درمان بیماری پارکینسون و بعضی اختلالات مشابه استفاده می شود. برخی از بیماران نیاز به ترکیبی از این داروها دارند، در حالی که دیگران از لوودوپا به تنهایی بهره مند می­شوند. با بهبود کنترل عضلانی این دارو اجازه می دهد تا حرکات بدن طبیعی تر شود. داروی لوودوپا باید همراه الکل و دخانیات مصرف نشود و همچنین با غذای پر پروتئین تداخل دارد.

لوودوپا (Levodopa) موثرترین دارو برای بیماری پارکینسون است که ماده ای طبیعی در بدن می باشد. وقتی به شکل قرص استفاده شود به داخل مغز می رود و به دوپامین تبدیل می شود. لودوپا برای ساختن دارویی ترکیبی سینمت (Sinemet) با کاربیدوپا ترکیب می شود. کاربیدوپا از تبدیل زودرس لوودوپا به دوپامین در خارج از مغز  جلوگیری می کند. در اروپا لوودوپا با ماده ای مشابه به نام بنسرازید ترکیب می شود و تحت نام تجاری مادوپار (Madopar)فروخته می شود.

با پیشرفت بیماری تاثیر این دارو کمتر می شود و نیاز به تنظیم دارویی وجود دارد. عوارض جانبی لوودوپا شامل حرکات غیرارادی می شود که با کاهش دوز مصرفی رفع می­شود اما گاهی اوقات به قیمت کاهش کنترل علائم بیماری ختم می شود. این دارو نیز مثل سایر داروهای مربوط به بیماری پارکینسون در موقع ایستادن فشارخون فرد را پایین می آورد.

شبه دوپامین ها مثل لوودوپا، این داروها به دوپامین تبدیل نمی شوند. درعوض تاثیر دوپامین در مغز را تقلید می کنند و باعث واکنش دادن سلول­های عصبی می شوند. البته این داروها به اندازه لوودوپا برای درمان علائم این بیماری موثر نیستند. اما دوام بیشتری دارند و گاها برای از بین بردن وقفه لوودوپا استفاده می شود.

این داروها به شکل قرص موجود هستند مثل پرامیپکسول (میراپکس) و روپینیرول (رکویپ). برای تیکسن سریع از نوع تزریقی این داروها مثل آپومورفین (آپوکین) استفاده می شود.

عوارض جانبی شبه دوپاین ها شامل توهم، بی خوابی، ابقا آب بدن، و پایین آمدن فشارخون در موقع ایستادن. این داروها ممکن است خطر رفتارهای وسواسی مثل فزون خواهی جنسی، اعتیاد به  قماربازی و پرخوری وسواسی را افزایش دهد.