کشت جو
کشت جو تاریخ درج: 1397/3/7
جو یکی از غلاتی است که منبع غذایی مهمی به شمار می‌رود و با نام علمیHordeum vulgare شناخته می شود. این گیاه یکساله بوده و از خانواده گندم می باشد. امروزه بیشتر برای خوراک دام و تهیه فراورده های تخمیری از این گیاه استفاده می‌کنند. کشت آن احتمالاً از ایوپی و آسیای جنوب شرقی آغاز شده است.
عملیات کاشت جو
بذرکاری
کاشت جو از طریق بذرکاری به روش دست پاش و یا به روش خطی انجام می شود. فاصله ی بوته ها در کشت دست پاش یکواخت می باشد ولی در کشت های خطی به دلیل وجود فاصله زیاد احتمال رویش علف های هرز زیاد می شود. در مزارع مکانیزه بذرکاری از طریق بذر افشان بسیار ارزان تر و سریع تر انجام می شود و از کود پاشهای سانتریوفوژ به عنوان بذر افشان و زیر خاک کردن بذر از دیسک استفاده می کنند.
عمق بذر
عمق بذر که به زراعت دیم و آبی، کیفیت زمین و ... بستگی دارد، حداکثر در خاک 5 تا 6 سانتیمتر می باشد. در زمین های دیم و یا ناهموار، عمق کاشت بیشتر بوده و در صورتی که در مناطق حاصلخیز و مرغوب باشد عمق آن کم می شود که باث می شود جوانه ها زودتر رشد کنند.
عملیات داشت جو
آبیاری مزرعه
آبیاری جو نسبت به شرایط آب و هوایی متفاوت می باشد که تعداد آن از 3 تا 6 مرحله انجام می شود.
مراحل آبیاری
مراحل آبیاری در زمان های مختلف و در هنگامی که سبز می شود، زمان ظهور ساقه، بیرون آمدن خوشه، در موقع رسیدن پرچم و مادگی و عمل تلقیح و در موقع رسیدن دانه ها انجام می شود.
کود
یکی از عوامل مؤثر در رشد گیاه، استفاده از مواد درون خاک می باشد که از طریق کود تأمین می گردد. معمولاً مصرف 50 تا 60 کیلوگرم نیتروژن در هر هکتار، عملکرد رشد جو را افزایش می دهد.
برداشت جو
برداشت مناسب این گیاه در زمانی می باشد که معمولاً رطوبت دانه بین 30 تا 40 درصد است. جو بدون پوشینه معمولاً زودتر ازجو معمولی وگندم رسیده و زمان برداشت آن رطوبت دانه کمتر از 13-14 درصد است.
فرصت‌های سرمایه‌گذاری
قیمت ارزها
قیمت سکه و طلا