صنایع دستی، هنری است صنعتی که دارای ارزشهای فرهنگی، هنری و همچنین جایگاه والای اقتصادی، اجتماعی و در نهایت بازرگانی و تأمین درآمد ارزی می باشد که در هر کشور بر اساس اهداف و وظایف خود، تشکیلات و سازمانهای متعددی را در بر دارد. علاوه بر سازمانهای اجرایی دولتی، مؤسسات آموزشی در مقاطع مختلف تحصیلی تقریبا در کلیهی کشورها و همچنین کشورهای در حال توسعه نقش مهمی را در تربیت و تأمین نیروی انسانی مورد نیاز صنایع دستی عهده دار می باشد.
در کشور اقدامات مفیدی در ایجاد صنایع دستی شکل گرفته است که از آن جمله می توان به ایجاد مدارس و هنرستانهای صنایع دستی و نیز ایجاد رشته های صنایع دستی و فرش در دورهی کارشناسی و کارشناسی ارشد صنایع دستی در دانشگاه های مختلف اشاره کرد.
در تداوم و استمرار فرهنگ صنایع دستی، جنبههای اقتصادی مانند تأمین اشتغال دایمی و فصلی، کسب درآمدهای اصلی و جانبی، سهم قابل توجه آن در تولید ناخالص ملی، درآمد ملی و درآمد سرانه و همچنین نقش مؤثر آن در کاهش روند مهاجرت بی رویه به شهرها تأثیر گذار می باشد.
موزه ها نیز سازمانهای دیگری می باشند که در کلیهی کشورها رابطه ی بسیار نزدیکی با صنایع دستی و تحول آن دارند.
هم چنین این موزه ها پل ارتباطی میان گذشته و حال می باشند و آن ها را می توان عاملی برای جلوگیری از انحراف و انحطاط نگاره ها، طرح ها، نقش ها و فرم ها به شمار آورد.
علاوه بر آن در فرهنگ های اصیل و سنتی که بر اثر اندیشه ها و القائات بیگانه و وارداتی به صورت امواج پیاپی شکل می گیرد باعث درخواست تقاضا برای تولید و خرید محصولات صنایع دستی در ساده تر شدن برخی از طرح ها، تغییر رنگ، تغییر فرم می شود که بسیار تأثیر گذار است.
اهمیت موزه ها در بسیاری از کشورها برای تکامل بخشیدن به طرح های صنایع دستی مورد توجه قرار می گیرد به همین دلیل ارتباط نزدیکی میان موزه ها و مؤسسات آموزشی و اجرایی می باشد.
متاسفانه در کشور ما این ارتباط برقرار نشده و نتایج نامطلوبی به همراه داشته است که از آن جمله می توان به تکراری شدن طرح های رایج در صنایع دستی بر اثر استفادهی مکرر از آن اشاره کرد.
همچنین به علت توسعهی ارتباطات و تماس ها که در اصل انحراف از ارزشهای تثبیت شده در هر جامعه می باشد باعث شده که از پدیدههای نامأنوس و بیگانه در طرح ها تأثیر بپذیرد.
اگر برنامه ریزی صحیحی برای ایجاد هماهنگی و همکاری نزدیک میان این سه مرکز مهم وجود آید، آثار بسیار مثبتی را در پی خواهد داشت که این ارتباط سه جانبه باعث جذب گردشگری می شود و نتیجه مطلوبی را در پی خواهد داشت که بخش مهمی از اوقات هر گردشگر به دیدار آثار تاریخی و جاذبههای طبیعی، اختصاص می یابد و هم محل اقامت می تواند معرف میراث فرهنگی و صنایع دستی باشد و هم آثار صنایع دستی به عنوان مناسب ترین ره آورد تلقی می شود.