مسجد نو در غرب میدان احمدی و روبروی آرامگاه شاهچراغ(ع) قرار دارد. این مسجد پس از مسجد جامع عتیق، کهنترین مسجد شیراز است. مسجد نو در زمان اتابک سعدبن زنگی، حاکم وقت فارس در بین سالهای 598 تا 615 هجری قمری ساخته شده و در گذشته «مسجد اتابک» نامیده میشده است. چندین نوبت در اثر زمینلرزههای گوناگون این مسجد ویران و از نو ساخته شد؛ از این رو به نام مسجد نو نامیده شده است. چنانکه در کتاب شیرازنامه آمده، مسجد نو در ابتدا اندرونی اتابک بوده و به شکرانه بهبودی دخترش از یک بیماری سخت آنجا را به مسجد تبدیل میکند. وی به مدت 17 سال مسجد بزرگ اتابک را ساخت. افزون بر این، اتابک در جلوی مسجد، چهار بازار بزرگ و زیبا و حمامی عالی برای استفاده عموم ساخت که بعدها در اثر زمینلرزه ویران شد و کسی آنها را بازسازی نکرد.
مسجد نو با حدود ۲۰۰۰۰ مترمربع مساحت، بزرگترین مسجد ایران است که از صحن بزرگ مرکزی، شبستان های ستوندار جنوبی، ایوان ها و رواق های جانبی تشکیل شده است. بعد از مسجد عتیق، مسجد جامع جدید یا مسجد اتابک مشهور به مسجد نو کهن ترین مسجد شیراز است که در قرن ششم هجری روبه روی بارگاه شاهچراغ توسط اتابک سعد بن زنگی ساخته شد. چهار درب ورودی در چهار طرف مسجد وجود دارد که مزین تزیینات کاشیکاری در دوره ی معاصر است.
اتابک سعد بن زنگی در هنگام بیماری فرزندش نذر میکند که خانه ی خود را به مسجد تبدیل کند، اتابک وقتی به آرزویش می رسد خانه خود را به مسجدی بزرگ با چهار بازار بزرگ و حمامی برای استفاده مردم شهرش ساخت. اما این بناها بر اثر زلزله ویران شد و مسجد را دوباره بنا کردند به همین خاطر نام های مختلفی را برای آن به کار می برند.
در سال های اخیر این مسجد محل برگزاری "نمازجمعه" شهر شیراز است و برخی آن را "مسجد شهدا" می شناسند.
آدرس: غرب میدان احمدی - روبروی آرامگاه شاهچراغ(ع)