با نام علمیCassia Fistula شهرت دارد. برای استفاده از فلوس غلاف آنرا کمی روی آتش گرم می کنند تا عسل خارج شود. معمولا این عسل با روغن بادام مخلوط شده و به عنوان مسهل استفاده می شود البته می¬توان مغز فلوس را با قند یا شکر مخلوط کرده و در درجه حرارت معتدلی پخت که به آن فلوس پخته می¬گویند. مغز فلوس دارای اکسی آنتراکینون، مواد قندی ،صمغ، اسانس و مواد روغنی است. خاصیت مسهلی فلوس مربوط به چند ماده شیمیایی است که از مشتقات آنتراکینون می باشد. باید توجه داشت که فلوس برای معده مضر است چون به رودهها می¬چسبد و دل درد و ناراحتیهای روده ایجاد می¬کند بنابراین بهتر است با مصطکی و انیسون روغن بادام خورده شود.
خواص
فلوس از نظر طب قدیم ایران کمی گرم و تر است.
یکی از بهترین داروها برای رفع یبوست می باشد زیرا مصرف آن عوارضی ندارد.
برای درد مفاصل و نقرس فلوس را به موضع درد بمالید.
برای کلیهها مفید است مخصوصا آنهایی که کلیهشان سنگ ساز است درصورت استفاده از آن مبتلا به سنگ کلیه نمیشوند.
جوشانده پوست درخت فلوس اسهال خونی را رفع می کند.
نرم کننده سینه است.
برای باز کردن گرفتگی روده و دل پیچه ، فلوس را مخلو ط با ریشه ختمی بکار برید.
برای معالجه دیفتیر ، فلوس را با آب گشنیز مخلوط کرده و به بیمار بدهید تا غرغره کند.
جوشانده فلوس
10 گرم عسل فلوس را با یک لیتر آب جوش مخلوط کرده و آنرا صاف می کنند و به مریض می دهند. این جوشانده مسهل خوبی است. مقدار عسل فلوس را می توان در مورد یبوستهای سخت تا 60 گرم نیز افزایش داد. البته برای بهتر کردن طعم آن می توان مقداری شربت گیلاس یا انجیر به آن اضافه کرد.
مربای فلوس
5 گرم عسل فلوس را با همان مقدار آب مقطر مخلوط کرده و سپس مقدار 125 گرم قند کوبیده را به آن اضافه کنید بعد آنرا حرارت دهید تا به آرامی آب آن بخار شود و وزن آن به 100 گرم برسد و غلیظ شود. این مربا نیز مسهل بسیار خوبی است مقدار مصرف آن 50-100 گرم در روز است.