این روزها تولید کنندگان اکثر وسایل دیجیتال چه همراه و چه غیر همراه، محصولات خود را مجهز به یک یا حتی چند درگاه HDMI نمودهاند.
لپتاپها، انواع تلویزیونها و نمایشگرهای LCD و پلاسما، دوربینهای فیلمبرداری و عکاسی، کنسولهای بازی، DVD پلیرها و این اواخر حتی بعضی از گوشیهای موبایل بسته به نوع کاربری که دارند، دارای پورت ورودی یا خروجی HDMI هستند. High-Definition Multimedia Interface یا به اختصار HDMI استاندارد های مختلفی دارند و امروزه معمولا از کابل های HDMI v1.4 استفاده میکنیم که برای سیستم های HD و FullHD ساخته شده اند ولی با ظهور فناوری های ۴K و Ultra HD این کابل هم مجبود به تغییراتی شد و باعث به وجود آمدن HDMI 2.0 شد . اکنون این کابل ها قادر به انتفال تصویر با رزولیشن ۳۸۲۰X2160 تا ۶۰ فریم بر ثانیه و همچنین تا ۳۲ کانال صوتی فشرده نشده هستند به نظر میرسد آینده محصولات دیجیتال در گرو پیشرفت های کابل HDMI است .
قبل از استاندارد HDMI برای انتقال صدا و تصویر از کابلهای متفاوتی مانند کامپوزیت، کامپوننت، S-video و DVI استفاده میشد که هر یک مشکلات خاص خود را داشتند. تفاوت اصلی HDMI با تمام آنها توانایی در انتقال همزمان صدا و پشتیبانی از ابعاد تصاویر بزرگ یا به اصطلاح HD میباشد. اما این تمام ماجرا نیست، چرا که این استاندارد از فناوری جدیدی با نام CEC استفاده میکند که امکان کنترل همزمان وسایل الکترونیکی را از طریق این پورت فراهم میکند. به این ترتیب و از طریق این درگاه میتوان به دستگاه مورد نظر فرمان داد. از نظر سهولت استفاده، HDMI راحتترین و در عین حال ارزانترین روش میباشد. در رابطهای قدیمی کاربر ناچار به استفاده از چندین کابل رنگی (کابلهای تصویر و صدای دو کاناله و یا کابلهای تصویر و صدای چند کاناله) بود. در صورتیکه در تکنولوژی HDMI تنها از یک کابل استفاده میشود. در دستگاههای خانگی طول کابلها بین ۱ تا ۲ متر میباشد، اما از سوی سازندگان محدودیتی برای طول کابل ایجاد نشده و کابلهایی حتی با طول ۴۰ متر نیز ساخته شده است.