اپل برای رقابت با USB 1.0، استاندارد FireWire یا سیم آتشین خود را معرفی کرد. یک کابل فایروایر نوع IEEE1394a توانایی انتقال اطلاعات تا ۴۰۰ مگابیت معادل ۵۰ مگابایت بر ثانیه را دارا بود که اختلاف بسیار زیادی با رقیب دیرینه داشت.
پس از معرفی USB 2.0 و سرعت بیشتر آن در انتقال اطلاعات که نقل آن در بالا رفت، طراحان FireWire نیز دست به کار شدند و نسخه IEEE1394b یا فایروایر ۸۰۰ را معرفی کردند که علاوه بر انتقال اطلاعات با سرعت ۸۰۰ مگابیت برابر ۱۰۰ مگابایت بر ثانیه، طول کابل آن به عدد باورنکردنی ۱۰۰ متر نیز میتوانست برسد. با معرفی USB 3.0، FireWire به عنوان رقیب شماره یک این رابط کاربری بیکار ننشست و آخرین نسخه استاندارد خود با نام S3200 را ارائه کرده است. S3200 از همان درگاه و کابل مشابه نسخه قدیمیاش (۸۰۰) استفاده میکند. سرعت نسخه S3200 حداکثر ۳.۲ گیگابیت یا همان ۴۰۰ مگابایت بر ثانیه است که کمی از USB 3.0 کمتر است. با این همه، طراحان FireWire این کابل را حائز ویژگیهای منحصر به فردی مانند انتقال صدا، عدم نیاز به درایور شناسایی کننده و از همه مهمتر خاصیت جفت به جفت میدانند. یعنی دو دستگاه که دارای درگاه فایر وایر هستند، دیگر مانند USB نیاز به یک کامپیوتر به عنوان واسط ندارند و میتوانند از طریق کابل، مستقیما به یکدیگر متصل شوند. این کابل بیشتر در دوربینهای فیلمبرداری، پخش کنندههای DVD و هارد دیسکهای اکسترنال مورد استفاده قرار میگیرد. اندازه استاندارد کابلهای FireWire حداکثر ۴.۵ متر است.