ریش بز یا اُرمک، علی جونک سردهای (جنسی) از بوتههای بازدانه است. این گیاه تنها سرده (جنس) هم در تیره ارمکیان و هم در راستهی ارمکسانان است. اُرمکیان (Ephedraceae) تیرهای از بازدانگان است که ظاهری جارومانند و برگهای تحلیلرفته و برچههای نیمهبسته دارند. زیستگاه این گیاهان که اقلیمهای خشک است، فراخنایی بزرگ، بیشتر در نیمکرهی شمالی زمین از جنوب اروپا، شمال آفریقا، مرکز و جنوب غرب آسیا تا جنوب غربی آمریکای شمالی، و در نیمکرهی جنوبی، در آمریکای جنوبی، از پاتاگونیا به جنوب را در بر میگیرد. «ریش بز» کاربردهای دارویی و درمانی دارد.
ارمک در تاریخ چین ۲۵۰۰ ساله است و در طب سنتی چینی به کار میرود. در زبان چینی با ، «ماهوآنگ»، به معنی «کنف زرد» از آن نام میبرند. در زبان پارسی ریش بز یا ارمک، به نامهای دم روباه، دم گرگ، کلیشه و علی جونی نیز نامیده شدهاست.[نیازمند منبع] یکی از گونههای آن، Ephedra pachyclada، همان گیاه مخدر معروف هوم است که در اوستا از آن نام برده شده و مورد استفاده ی موبدان است.
فواید افدرا(ریش بز):
خواص مهم دارویی گیاه عبارتند از معرق، گشاد کننده نایژکها، مدر، محرک، بالابرنده فشارخون، افدرین استخراج شده از گیاه خاصیت ضد احتقان و درمان کننده آسم را دارا میباشد.
ترکیبات افدرا (ریش بز):
عناصری که در این گیاه یافت میشوند عبارتند از:آلکللوئید - تانن - ساپونین
مضرات افدرا(ریش بز):
ریش بز سمی می باشد و در استفاده از آن باید احتیاط شود.