سورنجان سردهای است علفی با حدود ۳۰ گونه که بومی اوراسیا هستند؛ گلهای آنها بدون ساقه و شبیه گل زعفران است که در پاییز میشکفد و به آنها زعفران پاییزه یا چمنزار گفته میشود؛ میوة آنها پوشینة سهحجرهای است که در بهار، زمانی که برگها ظاهر میشوند، میرسد.سورنجان در نقاط معتدل و مرطوب میروید. پیاز آن در عمق ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر در خاک فرومیرود و در پائیز گلهای سفید یا بنفش شش بخشی از آن خارج میگردد. این گیاه بسیار سمی است و ماده موثر آن به نام کلشیسین در بیماری نقرس بهکار میرود.
فواید سورنجان(گل حضرتی):
بهترین داروی ضد نقرس شناخته شده و داروهای اختصاصی که برای معالجه این مرض وجود دارد تماما از ترکیبات گل - پیاز و بذر سورنجان می باشد.
برای معالجه سیاتیک سورنجان را همراه با صبر زرد تجویز می کردند.
بوییدن گل سورنجان بینی را باز می کند و سردرد را آرام می نماید.
ضماد سورنجان با زعفران و تخم مرغ برای تسکین درد استخوان و فرو بردن ورمها مفید است.
شیاف سورنجان با پیه جهت افتاده دانه های بواسیر نافع است. طریقه مصرف سورنجان جهت درمان فقط از نوع سفید این گیاه توصیه میشود. و نوع دیگر آن که به رنگ سیاه میباشد به خاطر سمی بودن از استعمال خارجی خودداری شود. برای درمان تومورهای سرطانی به صورت دم
سورنجان با زنجبیل و فلفل شهوت را زیاد می کند. ضماد سورنجان با زعفران و تخم مرغ برای تسکین درد استخوان و فرو بردن ورم ها مفید است.
شیاف سورنجان با پیه جهت افتاده دانه های بواسیر نافع است. مقدار خوراک سورنجان حداکثر 5/2 گرم است و بیش از این مقدار سمی است. در داروسازی تنتور سورنجان که به تنتور کلشیک معروف است و از حل کردن و خیساندن دانه های سورنجان در الکل به نسبت ده درصد بدست می آید، از این تنتور روزی 30 تا 40 قطره می دهند و بعد به پنجاه قطره در روز می رسانند و پس از تسکین درد آن را قطع می کنند.
این گیاه ضدنقرس و دردهای ناشی ازآن فلج کنندهی اعصاب حسی، مدر دافع ازت، مهارکنندهی میتوزسلولی(ضدسرطان)، محرک ترشحات کبد و روده، ضدآلرزی، ضدویروس می باشد.