همانطور که گفته شد، وظیفه RAM حفظ دادهها به صورت موقت است. سیستمعامل در هنگام بوت شدن (Boot) و همه برنامهها و اجزای آن (مانند متغیرهای برنامه و... که اجرا میشوند، ابتدا بر روی این حافظه موقتی ذخیره میشوند تا به سرعت برای پردازش در دسترسی CPU قرار بگیرند
از آنجایی که سرعت RAM بسیار بیشتر از سرعت حافظههای جانبی مثل هارد دیسک است و بنابراین CPU میتواند به سرعت دستورات را دریافت کرده و پردازش کند. تقریبا تمامی عملیات برنامهها و دستوراتی که قرار است از طریق CPU پردازش شوند در RAM منتظر میمانند. با اتمام فرایند پردازش یک دستور، دستوری که در صف انتظار قرار دارد، به CPU داده میشود تا مورد پردازش قرار گیرد.
معمولاً پردازنده ها دارای سرعت پردازش بالایی هستند در صورتی که حافظههای جانبی بر خلاف آن سرعت ذخیره کمتری دارند و کند هستند. بنابراین RAM در بین این دو ماژول (حافظه جانبی و پردازنده) قرار میگیرد. فرض کنید زمانی که یک خروجی برای ذخیره شدن از طرف CPU به حافظه جانبی ارسال میشود، پس از مدت بسیار کوتاهی، خروجی دیگری نیز برای ذخیره شدن ارسال میشود. درحالی که حافظه جانبی هنوز پروسه ذخیره سازی ورودی اول را تمام نکرده، ورودی دیگری از طرف CPU دریافت میکند. حال اینجاست که RAM با قرار گرفتن بین این دو، میان پردازنده و هارد دیسک یک تعامل ایجاد میکند.
خروجیهایی که از طرف پردازنده به حافظه جانبی (در این مثال: هارد دیسک) ارسال میشوند، یکی یکی در RAM ذخیره میشوند سپس به ترتیب به هارد دیسک ارسال میشوند. زمانی که هارد دیسک مقدار ورودی اول را ذخیره کرد از حافظه موقتی مقادیر بعدی را درخواست میکند.
بنابراین RAM با این دو وظیفه مهم، به عنوان یک واسطهی دو طرفه بین هارد دیسک و پردازنده قرار گرفته است.
ذکر این نکته ضروری است که وظیفه RAM فقط به حفظ تعادل میان هارد دیسک و سی پی یو ختم نمیشود. این ماژول بین سایر سخت افزارها نظیر کارتهای گرافیک نیز این تعادل را به وجود میآورد برای مثال، کارتهای گرافیک میتوانند از RAM نیز به عنوان حافظه موقتی خود استفاده کنند. RAM به صورت کلی یک حافظه موقتی برای کلیه سخت افزارهاست.