به استفاده از خدمات یک اپراتور غیر از اپراتور خودتان برای ارسال و دریافت اطلاعات رومینگ میگویند. این استفاده البته هزینهی بیشتری از معمول خواهد داشت. به طور کلی به امکان استفادهی یک دستگاه بیسیم در حال سفر از امکانات شبکهی بیسیم، بدون قطع شدن از شبکه رومینگ می گویند. از نمونه های بارز رومینگ می توان به رومینگ در سیم کارت و شبکه تلفن همراه اشاره کرد. جابهجایی (رومینگ) در ارتباطات بی سیم به معنای گسترش سرویس اتصال در مکانی غیر از مکانی که آن سرویس ثبت شده است، میباشد.
با خرید یک سیم کارت از یک اپراتور، در حقیقت در خدمات آن اپراتور ثبت نام میکنید که به این معنی هست که میتوان اطلاعات را از طریق آن اپراتور (آنتنهای مخابراتی) با بقیه به اشتراک گذاشت. این اشتراک می تواند یک مکالمه یا پیام باشد. وقتی از یکی از اپراتورها یک سیم کارت خریداری می شود، در حقیقت از اپراتور، آنتنهایش خریداری میشود. اپراتور مسئول رساندن اطلاعات شما (مکالمه و پیامک و ...) به مخاطبان شماست.
اگر در محدودهای باشید که اپراتور آنتن ندارد اما یک اپراتور دیگر در آن محدوده آنتن دارد، در صورتی که اپراتور دوم قبول کند میتوان از آن آنتن برای ارسال اطلاعات استفاده کرد. اپراتور دوم اطلاعات شما را به اپراتور اول ارسال میکند تا اپراتور اول (اپراتور خود شما) این اطلاعات را پردازش کند. مثلاً در صورتی که قصد برقراری تماسی را داشته باشید نیازی به ارسال اطلاعات به اپراتور اول نیست.
رومینگ یا همان سرویس رومینگ بین الملل را میتوان امکان استفاده از تلفن همراه برای ارسال یا دریافت صوت،دیتا وپیامک هنگام مسافرت به خارج از محدوده جغرافیایی تحت پوشش شبکه اپراتور کشور مبدا، با استفاده از شبکه های تلفن همراه کشور مقصد، تعریف کرد
و یا به زبان ساده تر و خلاصه هنگامیکه از ایران خارج شده و به محدوده رومینگ بین المللی وارد می شوید سیم کارت شما به صورت خودکار به حالت رومینگ تبدیل می شود.