قفل سازی یکی از صنعت فلزی می باشد که وسیله ای برای بسته نگه داشتن در است به طوریکه فقط با کلیدش بتوان آن را باز کرد. با استفاده از آن، در خانه، صندوق، قفسه، گنجه، دولابچه یا زنجیر دوچرخه و ... را می بندند. این صنعت کاربرد فراوانی دارد که در زمره صنایع دستی قرار می گیرد. با پیدایش قفل هایی که به صورت اشکال حیوانی و انسانی می باشند نشانگر قدمت بسیار قفل سازی است که علاوه بر ایمنی کاربرد آیینی و دینی هم داشتند.
قفل های ایرانی به لحاظ فنی دو نوع می باشد
قفل های ثابت در، شامل: کلون دان ، کلون و قفل پخش شو.
قفل های فلزی، شامل: قفل فنری با کلید پیچی، قفل فنری با کلید فشاری، قفل لوله با کلید پیچی و قفل رمز
برای قفل سازی از انواع ابزار و وسایل فلز کاری استفاده می شود. مواد اولیه مورد استفاده در ساخت قفل ها فولاد ، آهن و آلیاژهای آن می باشد.
ویژگی قفل ها
قفل درهای خانه ها بیشتر قفل استوانه ای است. قسمت بیرون زده از قفل یک زبانه فنرسوار و گوهای شکل است.
بعضی قفل ها اصلاً کلید ندارند. در قفل رمزی از رمز استفاده میشود. با چرخاندن حلقههایی یا فشار دادن دکمههایی رمز را به قفل میدهند تا باز شود.
اتاقهای امن بانکها غالباً قفلهای زمانی دارند. این قفلها درها را شب بسته نگه میدارند و تا زمان معینی باز نمیکنند در واقع ضامنها همان برآمدگیهای اطراف سوراخ کلید در قفل هستند، بهطوریکه اگر کلیدی، شیارهائی متناظر با ضامنها نداشته باشد، گردانیدن و حرکت آن در قفل ممکن نیست.