سیکلوژست (پروژسترون)      تاریخ درج: 1397/3/9

علایم سندرم پیش از قاعدگی را می توان به دو گروه علایم روحی و علایم جسمی تقسیم کرد.

علائم روحی شامل تنش یا اضطراب،خلق افسرده، هجوم گریه، نوسانات خلق و خو و تحریک پذیری یا خشم، تغییرات اشتها و هوس های غذایی، مشکل در به خواب رفتن (بی خوابی) و تمرکز ضعیف می­شود. همچنین علایم جسمی شامل درد مفاصل و یا عضلات، سردرد، خستگی، افزایش وزن به­ دلیل احتباس مایعات، نفخ شکم،حساسیت به لمس پستان، جوش زدن و اسهال یا یبوست می باشد.

پروژسترون برای عملکرد عادی سیستم باروری ضروری است و سطح آن به طور طبیعی در سراسر چرخه قاعدگی نوسان می کند. پس از تخمک گذاری، چنانچه تخمک بارور نگردد، سطح پروژسترون درخون، قبل از شروع دوره قاعدگی کاهش می یابد. برخی زنان به این امر واقف هستند که استفاده از پروژسترون 12 تا 14 روز قبل از شروع عادت ماهیانه می تواند علائم سندرم پیش از قاعدگی را کاهش دهند. هرچند نحوه عملکرد دقیق آن مشخص نیست زیرا از لحاظ علمی وقوع سندروم پیش از قاعدگی به سبب فقدان پروژسترون در جریان خون اثبات نشده است.

 پروژسترون به علاوه می تواند برای درمان افسردگی پس از زایمان نیز استفاده شود. جفت جنین پروژسترون را در طول بارداری تولید می کند و کاهش میزان پروژسترون پس از تولد ممکن است یکی از علل افسردگی پس از زایمان باشد. پروژسترون برای حمایت از بارداری سریع در زنان دارای لقاح آزمایشگاهی (IVF) نیز استفاده می شود. در این مورد، استعمال شیاف ها در روز بازسازی تخمک شروع می شوند. پروژسترون بر روی رحم عمل می کند و در آماده سازی تخمک های بارور شده برای کاشت کمک می کند. اگر حاملگی تایید شود، اعمال پروژسترون به مدت 38 روز ادامه دارد. این عمل تا زمانی که جفت به طور کامل رشد کند، به حفظ بارداری کمک شایانی می نماید و پس از آن پروژسترون را برای تقویت حاملگی ادامه می دهند.

شیاف های سیکلوژست را می توان داخل واژن و یا رکتوم قرار داد. در هر دو مورد، شیاف ها ذوب می شوند و پروژسترون خروجی از طریق رگ های خونی فراوان موجود در این مناطق جذب می شود.

نحوه مصرف سیکولوژست به این صورت است که اگر از سیکلوژست برای سندروم پیش از قاعدگی یا افسردگی پس از زایمان استفاده می کنید، می توانید آن را در واژن یا مقعد خود (مانند شیاف) قرار دهید.

در صورتی که از کاندوم های لاتکس یا دیافراگم برای جلوگیری از بارداری استفاده می کنید شیاف های سیکلوژست را باید در مقعد قرار داد به این دلیل که شیاف های سیکلوژست ممکن است به این نوع موانع پیشگیری از بارداری آسیب برسانند و اثربخشی آنها را کمتر کنند. همچنین اگرعفونت واژنی مانند عفونت مجاری ادراری، سیستیت دارید و یا به تازگی زایمان کرده اید، شیاف های سیکلوژست باید به صورت مقعدی استفاده شوند.

اگر از التهاب روده رنج می برید یا هر مشکلی دارید که حرکات روده شما را کنترل می کند مثل بی اختیاری مدفوع باید شیاف های سیکلوژست را در واژن قرار دهید.

موارد منع مصرف سیکولوژست شامل زنانی است که دلیل خونریزی غیرمعمول واژنی شان تشخیص داده نشده است و یا با اختلالات خونی ارثی با نام پورفیری ها درگیر هستند، همچنین زنان با مشکلات سخت کبدی، زنان مشکوک یا مبتلا به تومور حساس به پروژسترون مثل سرطان سینه یا سرطان مرتبط با دستگاه تناسلی، زنان با تورم عروق ناشی از لخته خون سطحی، زنان با تورم عروقی (ترومبوآمبولی وریدی) برای مثال (ترومبوز ورید عمقی) یا در شش ها، زنانی که حمله قلبی یا سکته قلبی داشته اند، زنانی که سقط جنین داشته اند اما بافت هنوز در داخل رحم قرار دارد، زنان با بارداری نابجا (داخل یکی از لوله های فالوپ) و زنانی که به یکی از محتویات شیاف ها حساسیت داشته باشند.

زنان با خطر بالای ابتلا به لخته خون در رگ های خونی، فشار خون بالا، مشکلات قلبی مانند آنژین یا نارسایی قلبی، با مشکلات کبدی یا کلیوی، با بیماری صرع، زنانیکه از آسم یا میگرن رنج می برندیا پیشینه افسردگی ودیابت دارند، باید با احتیاط از این دارو استفاده کنند.

از عوارض این دارو می توان به بی خوابی، درد یا ناراحتی شکمی، درد پستان،قرمزی پوست، یبوست، بی نظمی در دوران قاعدگی مانند عادت ماهیانه ، درد و سوزش در مقعد یا واژن، اسهال و نفخ (فقط در استفاده مقعدی)

 و خستگی اشاره کرد.

کاربامازپین، اگزاکاربازین، فنوباربیتال ،فنی توئین، پریمیدون و ریفامپیسین، ممکن است ازکار افتادگی پروژسترون توسط کبد را افزایش دهد و به صورت بالقوه می تواند اثر این دارو را کاهش دهد.