نگارگری هنر نقاشی اصیل ایرانی است که برگرفته از هنر شرقی می باشد. این هنر از مفاهیمی چون تعالی روح و رسیدن به عالم معنا و جاودانگی با نگرش حقیقت گرا و هنر قدسی بهره می گیرد. در هنر نگارگری خداوند، نگار حقیقی می باشد و همه نگاه ها به اوست و او نیز در صورت های مختلف نمایانگر می شود. بنابراین هنرمند نگارگر آنچه را که می بیند به تصویر میکشد و در این راه با چنگ انداختن به ریسمان الهی و بهرهگیری از تعالیم اسلامی به خلق اثر هنری ایرانی اسلامی میپردازد.
ویژگی نگارگری
نقاشی یا نگارگری ایرانی شامل آثاری از دوره های مختلف تاریخ اسلامی ایران می باشد که بیشتر به صورت مصورسازی کتب ادبی، علمی و فنی، تاریخی و همچنین برخی کتب مذهبی مانند خاوران نامه است.
در هنر نگارگری قرآن، اگر در راه دین قلمی زده شود و رنگ و طرحی به سفیدی کاغذ نقش ببندد همگی در ستایش آفریننده زیباییها می باشد.
نگارهها در نگارگـری یکسان می باشند که دارای مراتب می باشند، طلا اوج تجلی رنگها و نقره اوج خفـای آنها به شمار می رود و رنگها در دو مقـام تلـوین و تمکیـن در اثر هنری مشاهده می شوند. در تلوین ها یک اثر از رنگهای زیادی تشکیل می شود و در تمکیـن رنگ در جای خود قرار می گیرد.
روشها و سبکهای گوناگون نقاشی ایرانی
کتاب و نسخههای خطی صورت گرفته شامل: تذهیب، تشعیر، حاشیه سازی، جدول کشی، گل و مرغ