گیاهی است دو لپه ای و یکساله از خانواده میخکها(caryophyllaceae)که از طریق بذر تولید مثل می شوند. علفی با ساقه هایی قائم به ارتفاع50تا100سانتیمتر که در منتهی الیه منشعب و به گل آذین گرزن دو جانبی ختم میشود. برگهای ان متقابل و بدون پایه و دمبرگ اند و غلاف پهنی دارند که ساقه را احاطه میکند. برگها ساده و بدون دندانه و بریدگی هستند و به نوک تیزی منتهی میشوند.سطح آنها صاف، بدون مو و رنگشان سبز متمایل به خاکستری است.
فواید جغجغک:
برای برطرف کردن آبله مرغان ، ضد عفونی کننده ، جهت بیماری های پوستی مانند سوریازیس ، برص و .... استفاده می شود.
تهیهی پودر از شاخه و برگ جهت شستشوی لباس (که در ایام گذشته مرسوم بوده است).
جهت سوخت و تهیه ی زغال که حدودا در سه دهه گذشته مصرف بالای داشته است.
کمپرس جوشانده ریشه های جغجغک در درمان اگزما و خارش پوست موثر است. لازم به ذکر است از این خاصیت گیاه بیشتر در هندوستان استفاده می شود و در ایران زیاد معمول نیست.
غرغره نمودن جوشانده ریشه این گیاه برای درمان آنژین گلو پیشنهاد شده است.
در هندوستان با تنقیه نمودن جوشانده ریشه جغجغک اقدام به دفع انگل در روده مینمایند.
دانه های گیاه هم به عنوان مدر هم به عنوان معرق مورد استفاده دارد. به این منظور دانه های گیاه به شکل خوراکی مستقیما مصرف می شوند.
ترکیبات جغجغک:
تمامی بخشهای این گیاه دارای ترکیبی موسوم به ساپونین می باشند.
مضرات جغجغک:
مضراتی برای این گیاه مشاهده نشد ولی باید تحت نظر پزشک مصرف شود.