شالک گونه ای است که در نقاط استپی کشت می شود و در بعضی نقاط کشور مانند حسنبگلو، ارسبارن، و حیران، دامنه های جنوبی البرز و بختیاری و سروستان و مناطق دیگر در کنار نهرها و جویبارها بحال خودرو دیده می شود. شالک درختی است که ارتفاع آن به 30 متربالغ می شود، شاخه ها و انشعاباتش باز است و تاج آن در واریته ها و کولتیوارهای مختلف کم و بیش تخم مرغی و تنه آن کم و بیش موج دار است و فاقد حبست های ریشه جوش می باشد.
فواید شالک:
در طب سنتی از برگها و سرشاخههای گلدار این گیاه برای درمان بواسیر، روماتیسم، نقرس و سیاتیک استفاده میشود. این گیاه مدر بوده و ضد عفونی کننده و مقوی هاضمه نیز میباشد.
ترکیبات شالک:
جوانههای شالک صمغ دارای گلوکوزیدهای سالیسین ، پوپولین و کریزین است. مقداری اسانس روغنی فرّار نیز در آن یافت میشود.
ترکیبات غذایی : تانن، پوپولین، کریزین، چربی.
طرز استفاده شالک:
برای درمان نقرس، رماتیسم و سیاتیک، پانزده گرم جوانه ی شالک را در نیم لیتر آب جوش به مدت 12 ساعت بخیسانید و آب آنرا رقیق نموده میل کنید.
پودر زغال شالک را بخورید، گاز معده را جذب کرده و سوء هاضمه را درمان می کند.
برای ضد عفونی کردن زخمهای سخت، گرد زغال چوب شالک را بر آن بپاشید.
برای درمان کمر درد، 100 گرم جوانه ی شالک را 20 دقیقه در 300 گرم آب جوشانده و با 150 گرم روغن زیتون دوباره بجوشانید تا آب آن تمام شود، سپس ته مانده را در تور بریزید و بر محل ضماد کنید.