خورجین بافی، از دست بافت های بیگره می باشد و توسط زنان عشایر بر روی دارهای افقی با نقوش هندسی بافته می شود که مانند کیسه می باشد و جنبه خود مصرفی دارد. این بافت در صنایع دستی علاوه بر دارا بودن کیفیت کاربرد بخصوص برای روستاییان و عشایر دارد. این بافت در گذشته رایج بوده و هم اکنون نیز از آن استفاده می شود.
ویژگی خورجین بافی
اکثر خورجین ها در اندازه های مختلف بافته میشوند که معمولا عرض این دستبافته بین 30 تا 90 سانتی متر می باشد که بصورت قواره ای مشاهده می شود.
خورجین ها دارای دو جوال می باشند که نیمی از دهانه هر دو جوال را به هم میدوزند.
مواد اولیه خورجین شامل پشم های رنگی، نخ پنبه ای و گاه موی بز می باشد.
موارد مصرفی مانند حمل و نقل پشت دوچرخه و موتور و یا چهارپایان را دارد که عشایر از آن در حمل و نگهداری اشیاء نفیس و قیمتی به ویژه در مواقع کوچ استفاده می کنندو حکم صندوقچه را برای آن ها دارد.
خورجین ها به دلیل ارزش کاربردی، معنوی و هنری جزو جهیزیه دختر عشایری هم محسوب میشود.